De Europese finale Bocuse d’Or speelt op 11 en 12 mei in Boedapest Hongarije. Voor wie daar nog niet bij was: je kunt het niet beter vergelijken dan met een sportwedstrijd. De voorbereiding, de spanning die opbouwt naar de wedstrijd, de topteams die het tegen elkaar opnemen, joelende supporters … En wie thuis speelt heeft een voordeel.

Bocuse d’Or was de eerste kookwedstrijd met publiek. Vele zijn ondertussen gevolgd, van MasterChef tot Komen Eten. Resultaat: de chef werd een ster, zoals sporters dat ook kunnen zijn. Of je daar als publiek of als chef nu voor of tegen bent, het geeft de populariteit van de discipline in alle geval een boost.

Uuu-ren hebben Peter Aesaert, Michelle Boone en coach Jo Nelissen getraind, getraind en nog eens getraind. Elke handeling, elk potje, elk ingrediënt hebben ze in de vingers. Mochten ze dit blindelings moeten doen, ze zouden het kunnen. Maar! Dit is de finale! Training leidt tot de basisconditie. Tactisch inzicht, ervaring, de creativiteit van het moment, dat zal uiteindelijk het verschil maken.

En dan is het zover. Een klok telt af naar het startschot. De strakke timing werkt als een zweep. Het publiek joelt. De jury kijkt de koks op de vingers. Groente, vlees, kruiden, water, vuur … altijd weer is het van nul herbeginnen, geen twee keer is het hetzelfde. Nog vijftien minuten, nog vijf minuten, nog zestig seconden … De muziek zwelt aan, het eindsignaal klinkt en dan is het onherroepelijk gedaan! Dat is een Bocuse d’Or Finale.

Wellicht hebben de Oost-Europese landen deze editie een voordeel, de finale in Boedapest zijnde. Steur en edelhert, het zijn in elk geval geen hoofdbestanddelen die bij ons courant in de winkels liggen. Alleen daaraan is te merken dat ons team niet thuis maar op verplaatsing speelt. Dat zou ook als een voordeel kunnen uitdraaien: ons team staat dubbel zo scherp, is extra gefocust, bezield en bevlogen.